VI ♥

Szłam, aż wreszcie doszłam za domek. Sebastian siedział skulony z fajką w dłoni.

- Seba... - Podeszłam do niego, i przytuliłam go mocno.

- Co Seba? Co? Kocham cię, od pierwszej klasy podstawówki! A ty i Kuba i w ogóle... I to koniec, rozumiesz? - Dusił się wręcz, krzycząc na mnie. Usiadłam obok i zapaliłam.

- Jaki koniec?

- Koniec, nie chcę bez ciebie... Nie umiem bez ciebie... Szczególnie wiedząc że jesteś z moim najlepszym kumplem.

- Nie pierdol, nie będzie końca.

- Będzie Nikola, i ty już tego nie jesteś w stanie zmienić.

- Kurwa, Sebastian! Słyszysz siebie? Pierdolisz trzy po trzy! Pojebało cię, rozumiesz!? Jesteś moim bratem i nie możesz sobie odejść bo chuja mać jestem z Kubą! - Zaczęłam drzeć się chyba na całe osiedle.

- Wszystko mogę...

- Mam dość! - Rozpłakałam się, wstałam i wróciłam do domu. Ponownie wróciłam do domu po drugiej lekcji, totalnie nie wiedziałam co się ze mną działo. Weszłam z opuchniętymi oczami, na szczęście mama była w pracy, tata też, a siostra w przedszkolu. Poszłam do swojego pokoju, rzuciłam z całą siłą swoim plecakiem i odpaliłam lapa. Weszłam na gadu, czytałam opisy po kolei. Doszło do opisu Kuby " Kocham Cię najmocniej, zaraz wracam. ". Jechałam dalej, zobaczyłam opis Seby " Gdybyś miała mnie nie zobaczyć, co byś zrobiła w przeddzień? " Obydwaj mieli opisy z tracku Onara - Ja bym oszalał, więc naszła mnie ochota na posłuchanie tego, i z nie wiadomo jakich powodów znowu się rozpłakałam tym razem bardziej. Ustawiłam sobie opis " W lustrze widzę nas, nie siebie. " Taki już miałam zwyczaj że każdy mój opis był z jakiejś piosenki, nie wiem czemu. W środku mnie rozpierdalało, Sebastian chciał odejść, Kuba się nie odzywał, było zjebanie jak nigdy. Miałam już dość, do tego prawdopodobnie będę zagrożona z fizyki i biologi, chciałam wcisnąć "stop" albo "reset". Cokolwiek...

V ♥

- I jak Kubuś dalej idealny? - Zaśmiała się.

- Przestaniesz się w końcu wtrącać głupia suko?

- Nie. - I nawet się nie spodziewałam jak 'sprzedała' mi liścia w twarz. Byłam tak oszołomiona że nie wiedziałam co się dzieję. Ze łzami w oczach popchnęłam ją z taką siłą jaką jeszcze nigdy nie miałam w rękach.

- Nikola! - Krzyknął zdumiony Kuba. - Co ty robisz?

- No ja właśnie nie wiem... - Podałam jej rękę, i nagle nie wiadomo czemu ją puściłam, może chciałam żeby poczuła większy ból niż ja, nie wiem, nie mam bladego pojęcia. - Bo ona mnie uderzyła w twarz, Kubuś! Widzisz? Widzisz jakie mam czerwone? - Powiedziałam ze łzami w oczach. Przeszedł do mnie nad głową Klaudii i przytulił mnie z całej siły. 

- Już dobrze, jestem przy tobie. Nie płacz. - Pocałował mnie w głowę.

***

Siedziałam na fizyce gdy nagle dostałam sms o treści ' Musimy się spotkac... ' zobaczyłam że to Sebastian. Odpisałam szybko ' gdzie? kiedy? '. Zapisałam notatkę gdy telefon znowu zawibrował. ' Powiedz że idziesz do higienistki, czekam pod salą. '. Ech, wiedziałam że coś się święci.

- Pani! Brzuch mnie strasznie boli... pójdę do higienistki, ok?

- Tak, tak. Sama dojdziesz? - I nagle zgłosił się las rąk ludzi którym nie chciało się siedzieć na fizyce. Poczułam na sobie spojrzenie Kuby, który siedział obok. 

- Tak dam radę.

- Co jest? - szepnął.

- Brzuch! - Wyleciałam pędem z klasy. Zobaczyłam Sebastiana pod schodami.

- No co jest? Ale szybko!

- Muszę ci coś w końcu powiedzieć.

- No to mów, brak czasu.

- Bo wiesz, jesteś wspaniałą siostrą, ale..

- Ale co?

- Ale ja do ciebie coś no i wiesz, boli, ranisz.

- Nie, Seba, nie teraz proszę cię...

- A kiedy?

- Jest Kuba, wiesz jak jest...

- Ok, sorry, na razie. - pobiegł do swojej sali. Więc ja poszłam do swojej.

- Pani była?

- Nie, na przerwie pójdę!

- Dobrze. - Wzięła się za tą całą nudę dalej i gadała i gadała. 

- Powiesz co jest? - szepnął mój chłopak.

- Przecież mówiłam że brzuch mnie boli.

- Jasne, widzę jak cię brzuch boli.

- Zamknij się, nie mam zamiaru iść do odpowiedzi.

Lekcja zleciała szybko, gdy wychodziliśmy z klasy, zobaczyłam że teraz w tej sali lekcje ma Sebastian. Więc postanowiłam tu na niego poczekać.  Ale czekałam na próżno. Zobaczyłam Olivera, który chodził ze mną do podstawówki.

- Gdzie Seba?

- Nie wiem, nie było go na poprzednich lekcjach, pewnie zwiał znowu.

- Dzięki. - uśmiechnęłam się, zabrałam plecak i wyszłam ze szkoły, nie obchodziły mnie dalsze lekcje, w sumie to nic mnie nie obchodziło. Stanęłam jak wryta, i zastanawiałam się gdzie. 

- Za domkiem! - Ruszyłam w stronę miejsca wszystkich gimnazjalistów tej szkoły.

IV ♥

tydzień później.

***

Było już grubo po 21 wieczorem. Było cholernie ciemno i cholernie zimno. Czekałam aż mój "miś" wejdzie na gadu. Nagle usłyszałam że dzwoni mi vixen - myśl co chcesz, tylko na niego miałam ustawiony taki dzwonek, więc pobiegłam do kuchni po telefon, który tam zostawiłam gdy robiłam kakao. Odebrałam szybko.

- Siemaneczko kluseczko. - Przywitał mnie mój chłopak.

- Kotlet! gr!

- Chodź pod stacje grubasie.

- Przestań frajerze. - Warknęłam na niego. - Co się stało?

- Nic, po prostu chodź, czekam na ciebie. - I się rozłączył... Zamknęłam lapa, ubrałam grubą, długą bluzę, zarzuciłam na to kurtke i poszłam szybkim krokiem na stację, zobaczyłam go, stał na środku ulicy, chciałam do niego podbiec i rzucić mu się na ramiona, ale nie zrobiłam tego, podeszłam powoli.

- No to mów co się stało?

- Nic, po prostu te kilka godzin nie widzenia się z tobą to za długo, musiałem cię poczuć żeby spokojnie zasnąć. - Uśmiechnęłam się do niego, wtuliłam się w jego ramiona i zaciągałam się jego zapachem.
Właśnie w takich momentach czułam że jestem najszczęśliwszą dziewczyną pod słońcem, a mój chłopak jest idealny. Spędziłam z nim godzinę, poszedł mnie odprowadzić do domu, weszła, rozebrałam się, poszłam się szybko wykąpać i poszłam spać. 

***

Rano obudził mnie sms o treści ' Słoneczko, wstawaj do szkoły! Będę czekał przed wejściem, już nie mogę się doczekać. <3 :* ' Od razu się uśmiechnęłam. Wstałam z łózka, pobiegłam do łazienki, poprawiłam wyprostowałam włosy, ubrałam się, zabrałam plecak i po chwilii siedziałam już z słuchawkami w autobusie. Dojechałam do szkoły, przy bramie spotkałam Filipa.

- Siemano księżniczko. - Przytulił mnie.

- Siema, książe ja lecę bo ...

- Tak, czeka na Ciebie przy drzwiach wejściowych. - zaśmiał się. Uśmiechnęłam się i szłam szybkim krokiem do wejścia. Wpadłam w jego ramiona, i go nie chciałam puścić, nie wiem czemu, po prostu potrzebowałam tego.

- Haha, ej mała, ale puść mnie już, bo mnie udusisz.

- Nie, nie puszczę. - Zachowywałam się jak małe dziecko, które pierwszy raz jadło lizaka.

- Nikola! Jakub! Może nie tak publicznie, co? - Odezwała się wychowawczyni.

- Oczywiście! - Puściłam go i pobiegłam pod salę, nagle natknęłam się na Klaudię.

III ♥

Poszliśmy na w-f, zleciał nawet szybko, po tym zerwałam się do domu z trzech ostatnich lekcji, wmówiłam mamie ból brzucha i zawroty głowy, więc zwolnienie miałam załatwione. Rzuciłam plecak pod biurko i od razu włączyłam laptopa oraz gadu. Przeczytałam po kolei wszystkie opisy, aż doleciało do Kuby. ' Chodź ze mną - chociaż zupełnie nie wiem dokąd, chodź ze mną - by sens nadać krokom. N <3 '. Uśmiechnęłam się sama i włączyłam Eldo - chodź ze mną. Byłam tak cholernie szczęśliwa, że aż mama spytała z czego się cieszę skoro tak źle się czuję. Minął czas lekcji, więc wybrałam numer Kuby i napisałam mu sms'a ' Ej, czekam na ciebie u mnie w domu, buźka :* ' Nie minęło 15 minut, gdy mama zapukała w moje drzwi, uchyliła je i powiadomiła że Kuba już przyszedł, znała go, więc próbowała go zagadać, weszła do pokoju aby wziąć moje kubki, gdy Kuba podszedł przytulił mnie i dał mi buziaka w usta.

- Ej, młody! Wiesz że cię lubię, ale tak przy teściowej?

- Hahaha, mamo idź już... - Udawałam że mnie to śmieszy, szturchnęłam Kubę żeby się zaczął śmiać, zaczął, mama się pożegnała i poszła po coś do picia dla nas do sklepu.

- No co jest? - Odezwał się nagle Kuba. Wyłączyłam odtwarzacz na lapie, pożegnałam się na gadu i zamknęłam.

- Klaudia... bo ona mi powiedziała że lecisz na dwa fronty, na mnie i na nią, a potem ja powiedziałam że jak się do ciebie zbliży to wyjebie jej w ten wypacykowany ryj i ją obraziłam i straciłeś chyba przyjaciółkę, przepraszam nie chciałam. - Mówiłam bez nabrania powietrza. Kuba się zaśmiał. Kucnął naprzeciwko mojego krzesła na którym siedziałam, złapał mnie za obie ręcę, spojrzał mi w oczy i powiedział.

- Haha, Klaudia? Proszę cię kotek, dobrze wiesz jakie dziewczyny mnie interesują. A z nią się nie przyjaźniłem. Ale jak pierwszego dnia naszego związku masz już takie jazdy, to jestem już teraz ciekawy co będzie później. - Uśmiechnął się, nie wiem co miał w tym uśmiechu, ale miękłam przy nim, przytuliłam go mocno z całej siły, jak tylko potrafiłam.

- Kocham cię. - Tylko tyle potrafiłam z siebie wydusić, zamknął mi usta pocałunkiem.

II ♥

Podniosłam plecak, przyszła pani i weszliśmy do sali, usiadłam w ostatniej ławce, pod ścianą, obok mnie usiadł Kuba, nie odezwał się ani słowem, więc rozpakowałam książki i usiadłam na krześle.

- Hm, no to do odpowiedzi przyjdzie... numer 4.

- Pani, ja nie umiem. - odpowiedziałam szybko.

- Jedyneczka.

' Kolejna jedynka. ' pomyślałam. Nagle ktoś zapukał do drzwi, wszedł Filip - mój kumpel z drugiej klasy.

- O. Moja ulubiona pani! Pani wypuści Nikole szybciej!

- Bo co?

- No bo tak trzeba! Pani, proszę...

- Trzeba było od razu z tym proszę, idź.

Spakowałam się szybko i wybiegłam z klasy, weszliśmy w ciszy do sklepiku szkolnego, kupiliśmy po pepsi w puszce i poszliśmy za domek zapalić.

- Co jest brat?

- Nic, nie miałem z kim iść zapalić.

- Boże, ludzie! Dostanę raka płuc przez was, a przez fajki to zbankrutuje przyrzekam. Rano wziął Seba, teraz ty, kocham was.

- My ciebie też, nawet sobie tego nie wyobrażasz. - Zaśmiałam się, usiedliśmy się na ziemi, i porozmawialiśmy chwilę o wycieczce na którą nasze klasy miały pojechać razem. Nie minęło 30 minut, a zadzwonił dzwonek na przerwę więc poszliśmy do szkoły, na przedsionku złapał mnie Kuba. Dałam Filipowi buziaka na pożegnanie.

- Młoda! Wracamy razem ze szkoły? - Odkrzyknął w biegu.

- No. Czekaj na mnie w szatni! - Krzyknęłam przez pół szkoły.

- Czego chciał? Przecież miał być spacer po lekcjach. Od kiedy dajesz buziaka przyjaciołom? - Kuba stanął na przeciwko mnie.

- Po co się interesujesz? No, miał, i co z tego? Od dzisiaj.

- Bo chcę wiedzieć. No i to, że idziesz ze mną. Od kiedy się trzymasz z tymi sfrajerowanymi koksami z drugiej klasy?

- Fajkę chciał, jezu! Nie? Idę z Fifim, bo muszę do niego wbić i z nim pogadać. Skoro oni są sfrajerowani to ja też. - Odwarknęłam.

- Nikola! Jakub! Macie zamiar dzisiaj ćwiczyć? - Nasz trener wpadł na przedsionek.

- A co robimy?

- Biegamy na tysiąc.

- Łe, chcę kropkę. - Powiedziałam.

- Ja też! - Kuba zerwał się z miejsca.

- Nie, Jakub. Ty trenujesz, jutro turniej!

- Pana, ja nie chcę. Kostka mnie boli.

- Jak mi jutro źle zagrasz to uduszę a potem zakopię!

- Spoko, luz, pan się nie martwi. - Odkrzyknął za trenerem który już poszedł. Wyszłam z przedsionku i szłam w stronę szatni. Złapał mnie za rękę i stanął na przeciwko mnie.

- Pocałuj mnie.

- Nie filmuj się tak.

- Wstydzisz się mnie!

- Co ty pieprzysz...

- Jakbyś nie wstydziła to byś pocałowała.

- Patrz ile ludzi tu na nas patrzy.

- Ok, rozumiem, wstydzisz się mnie.

Znowu działałam spontanicznie, nie wiem co  nim widziałam, po prostu nienawidziłam jak się na mnie złościł, pocałowałam go tak namiętnie, że wszyscy przechodzący zaczęli gwizdać. Puściłam go i poszłam do szatni.

- Kocham cię mój najwspanialszy chłopaku - odkrzyknęłam żeby wszystkie laski, które przystawiały się do niego od początku roku, wiedziały co straciły.

- Ja ciebie też, słoneczko! - I w tym momencie ich pomalowane intensywnie oczy wybałuszyły się jakby miały zaraz wyskoczyć z tej zazdrości. Weszłam do szatni cała w skowronkach.

 - Już tak serio serio jesteście razem? - Zapytała Klaudia, która bujała się w moim już chłopaku.

- Tak, serio, serio. - Parsknęłam jej w twarz. - Kochamy się, to dlaczego nie mamy razem być?

- Bo on leci na dwa fronty! Na mnie i na ciebie! - Zdziwiłam się.

- Na ciebie Klaudia? Kuba nie leci na wytapetowane wieloryby, soreczka! - Wtrąciła się Aga.

Zaśmiałam się, zbliżyłam się do Klaudii i powiedziałam cicho.

- Słuchaj mnie szmato, spróbuj zbliżyć mi się do Kuby, a pożałujesz, ostro, obiecuję ci to. Bo jak ci wyjebie w ten twój wypacykowany ryj, to ta cała tapeta ci spadnie z tej twojej mordy, bo twarzą to czegoś takiego nazwać nie można, a teraz przepraszam chcę wejść do szatni i odłożyć plecak. - Zdziwiła się bardzo, ale posunęła się, dziewczyny zaczęły się śmiać i zbijać ze mną 5! Wiedziałam że porozmawiam z Kubą o tym co jest, było i będzie... I wiedziałam że to nie będzie zbyt miła rozmowa.

I ♥

Dzień zaczął się zwyczajnie, obudziłam się przez tatę, spojrzałam na zegarek. 

- Już 7? - wybałuszyłam oczy. Pobiegłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, związałam włosy w kicka, ubrałam koszulkę, jeansy, bluzę, wypiłam kakao, spakowałam plecak i pobiegłam na przystanek. Przyjechała " trójka " więc wsiadłam, jak zwykle było pełno ludzi, ale skasowałam moją kartę miejską i chcąc nie chcąc jechałam już do szkoły. Na trzecim przystanku wsiadła Daria - koleżanka z klasy, więc nie byłam już taka samotna. Dojechałyśmy do szkoły, spisałam szybko zadanie z j.angielskiego który był dzisiaj pierwszym przedmiotem. Zleciał jednak szybko, gdyż w połowie był alarm przeciwpożarowy. Po alarmie wróciliśmy do sali, zadzwonił dzwonek i poszłam odłożyć plecak pod salę j. polskiego. Szłam już do mojej przyjaciółki, z równoległej klasy, gdy nagle wpadł na mnie Kuba - mój przyjaciel.

- Siema mała, zaspałem czaisz? Miałaś do mnie zadzwonić i mnie obudzić. Wielkie dzięki.

- Ojej, Kubuś przepraszam! Zapomniałam na śmierć...

- Dobra, nie cwaniakuj. Ostre spiny mam z mamą, a musimy wykorzystać razem ostatnie miesiące więc co powiesz na spacer po lekcjach? Może wpadniemy do Seby...

- Ej, czekaj czekaj. Jakie ostatnie miesiące? Co Ty pieprzysz? - Co prawda z Kubą przyjaźniłam się dopiero od początku roku szkolnego, może nie tylko przyjaźniłam ale byłam w nim też na zabój zakochana. Miał hipnotyzujące brąz oczy, i troszkę dłuższe brązowe włosy, był dresem, skejtem i wszystkim na co miałam ochotę. 

- Ups... Nieważne. Co mamy za lekcje?

- Polski. Kuba! Jakie ostatnie miesiące?

- No w drugim półroczu wyjeżdżam do ojca na stałe... Wiesz za granicę.

- Co? Prima aprilis?

- Coś ty! Będzie pro! Wiesz nowi ludzie, nowa kultura, nowy język, czad!

- Aha. Tak, łuhu, czad! 

Powiedziałam bez entuzjazmu, pobiegłam pod klasę do sali trącąc przy tym trzecioklasistów, wzięłam swój plecak i pobiegłam za domek gdzie na każdej przerwie przychodzili moi znajomi żeby zapalić, pogadać i te sprawy. Rozpłakałam się strasznie, nie mogłam nabrać powietrza. Na szczęście teraz nikogo nie było, ale co się spodziewać, wiatr piździ a do tego to druga przerwa. 

- Boże, znowu zerwałam się z 6 lekcji, mama mnie zabiję... - Powiedziałam sama do siebie, nagle za rogiem usłyszałam muzykę.

- Siemanoo, o! o! o! młoda... a dobra, już nieważne, nie przeszkadzam ci. - Sebastian najwidoczniej zobaczył moje opuchnięte cholernie oczy i się przestraszył.

- Nie, no przestań już się stąd zmywam. - Wyjęłam jedną fajkę z plecaka i mu podałam, dobrze wiedziałam że o to mu chodzi.

- Dzięki. Tak się ucieszyłaś na wieść o tym że Kuby nie ma już od drugiego półrocza?

- Tak, cholernie się ucieszyłam...

- Nie płacz, to nic pewnego że jedzie, gadałem z nim. - Wytarł mi łzy z oczu, przytulił mocno a potem pocałował w czoło. - Chodź na lekcje bo słyszałem że już dobre spiny masz z mamą.

- Ta, no trochę... Dzięki. - Dałam mu buziaka w policzek. Poszliśmy na j. polski, co prawda trochę spóźnieni ale pani nam to zaliczyła. Nie miałam ochoty iść na lekcje, na każdej siedzę z Kubą. Ale poszłam, byłam dzielna. Weszłam do rzędu pod ścianą, zobaczyłam że przed naszą ławką jest wolne miejsce obok Anity, więc usiadłam do niej żeby nie rozmawiać z Kubą. Poczułam że ktoś mnie puka w plecy i woła. Kuba! Znowu on.... Odwróciłam się.

- Przestań! Nie mam zamiaru mieć przez Ciebie przejebane. 

- Nikola? Jakub? Wstańcie.

Odwróciłam się do niego.

- Wiedziałam po prostu wiedziałam!

- Uspokójcie się, albo zaraz przyjdziecie do odpowiedzi. 

- Ta. - Usiedliśmy.

Lekcja się skończyła, poszliśmy na biolę, zostawiliśmy plecaki, poszłam na przedsionek na parter, przyszedł Kuba usiadł się koło mnie i zaczął mnie przepraszać. Przyszła Agata, usiadła na ławce na przeciwko nas.

- Pojebało Was do reszty! Co się z wami dzieje? Przyjaźnicie się czubki, na przez ciebie płacze, on chodzi przez ciebie nieprzytomny, nie widzicie tego że się kochacie? Kuba, nigdzie nie wyjeżdżasz kminisz? W ogóle nie ma o czym mówić! A ty powiedz mu wreszcie to co masz mu do powiedzenia! - Nakrzyczała na nas i poszła, a on spojrzał się na mnie, uniósł brwi, wyglądał tak słodko, ale to koniec. Próbowałam wbić sobie to do głowy.

- No to co masz mi do powiedzenia? 

- Nic! - Krzyknęłam, aż chłopacy z trzeciej klasy się na nas spojrzeli. Znali Kubę więc słuchali o co chodzi. Wstałam i byłam już przy drzwiach wejściowych do szkoły, gdy nagle on złapał mnie tak mocno za rękę że nie mogłam się ruszyć.

- Puść mnie idioto to boli! 

- Kocham cię! - Krzyknął mi w twarz, a chłopacy zaczęli gwizdać i krzyczeć że mamy się pocałować. 

- Jakbyś kochał to byś nie wyjeżdżał.

- Jakbyś kochała to być pocałowała! - I w tym momencie, skończyłam myśleć i pocałowałam go tak namiętnie że nie mogłam skończyć. Nie myślałam trzeźwo. "Odkleiłam" się od jego ust, usłyszałam dzwonek i pobiegłam pod klasę. " Następna lekcja z nim w ławce, ech " - westchnęłam cicho pod nosem.